Ferhan Umruk
Neriman Özkan Deniz hep dostum olan devrimci direngen kadını kaybettik, onu da gökyüzüne uğurluyoruz.
Onunla dostluğumuz 12 Mart’ın puslu karanlığından sıyrılırken İstanbul İktisadi Ticari İlimler Akademisi’ndeki sıra arkadaşlığımızla başladı.
Bugün çalan telefonla dostum Faruk Eren her şeye, her zorluğa karşı direnen, yenilmeyen bu kadının vücudunu saran kansere yenildiğini söyledi.
Bu haber hem hüznü yükledi, hem de yıllar öncesine sürükledi beni. Bu direngen dostum, bu devrimci kadın için paylaşmam gerekenler var.
Devrimci hareketin yükseldiği ve bu yükselişe karşı egemen sınıfların ve devletin paramiliter bir güç olarak faşistleri destekleyerek yarattığı 70’li yılların çatışmalı sürecinde aynı okulda omuz omuza birlikte mücadele ettiğimiz bir kadın yoldaşımızdı Neriman.
Okulda faşistlerin de belirli bir gücü olduğundan kavgalarımız eksik olmuyordu. Neriman da bu kavgaların içinde yer alır, o da bizler gibi her seferinde hırpalanır, buna karşın hiçbir zaman yılgınlık göstermez, mücadeleyi sürdürürdü.
Bu direngen kadını devrimci mücadeleden uzaklaştırmak isteyen okul idaresi ona akademik kariyer vaatlerinde bulundu, ama o bunu bir tuzak olarak değerlendirip reddetti.
Devrimci inancın işareti olan bu reddediş daha sonraki yaşamında karşılaştığı zorluklar dikkate alındığında fedakarlığın bizim kuşağın nişanesi olduğunu bir kez daha hatırlatıyor.
Neriman bizleri biraz daha yalnızlaştırdı. Onu 77 1 Mayıs’ında yaşadığımla bir kez daha hatırlıyorum. Devletin hazırladığı katliam konusunda hiçbir kuşkum olmadığı bu olayda, ateş açılmaya başladığında bulunduğum yer olan Taksim anıtının tek çıkış noktası olan ve onlarca devrimcinin emekçinin sıkışarak can verdiği Kazancı Yokuşu‘na sürüklendiğimde önümde bir kadının yere düştüğünü görünce hemen onu kollarından tutarak kaldırdım, bir de baktım ki o Neriman’dı. Her karşılaştığımızda bu anı hatırlatır, dostluk ve sevgiyle bakışırdık.
12 Eylül sonrası bu inançlı devrimci kadın İnsan Hakları Derneği’nin kuruluşu ve inşası sürecinin emekçisi oldu.
Umutlarımızın yeşerttiği renkaheng dünyanın 12 Eylül askeri darbesiyle karartılğında o karanlığa baş eğmeyen, dimdik ayakta duran devrimci bir kadını kaybettik.
Onu sevgiyle anıyorum…
Neriman Özkan Deniz hep dostum olan devrimci direngen kadını kaybettik, onu da gökyüzüne uğurluyoruz.
Onunla dostluğumuz 12 Mart’ın puslu karanlığından sıyrılırken İstanbul İktisadi Ticari İlimler Akademisi’ndeki sıra arkadaşlığımızla başladı.
Bugün çalan telefonla dostum Faruk Eren her şeye, her zorluğa karşı direnen, yenilmeyen bu kadının vücudunu saran kansere yenildiğini söyledi.
Bu haber hem hüznü yükledi, hem de yıllar öncesine sürükledi beni. Bu direngen dostum, bu devrimci kadın için paylaşmam gerekenler var.
Devrimci hareketin yükseldiği ve bu yükselişe karşı egemen sınıfların ve devletin paramiliter bir güç olarak faşistleri destekleyerek yarattığı 70’li yılların çatışmalı sürecinde aynı okulda omuz omuza birlikte mücadele ettiğimiz bir kadın yoldaşımızdı Neriman.
Okulda faşistlerin de belirli bir gücü olduğundan kavgalarımız eksik olmuyordu. Neriman da bu kavgaların içinde yer alır, o da bizler gibi her seferinde hırpalanır, buna karşın hiçbir zaman yılgınlık göstermez, mücadeleyi sürdürürdü.
Bu direngen kadını devrimci mücadeleden uzaklaştırmak isteyen okul idaresi ona akademik kariyer vaatlerinde bulundu, ama o bunu bir tuzak olarak değerlendirip reddetti.
Devrimci inancın işareti olan bu reddediş daha sonraki yaşamında karşılaştığı zorluklar dikkate alındığında fedakarlığın bizim kuşağın nişanesi olduğunu bir kez daha hatırlatıyor.
Neriman bizleri biraz daha yalnızlaştırdı. Onu 77 1 Mayıs’ında yaşadığımla bir kez daha hatırlıyorum. Devletin hazırladığı katliam konusunda hiçbir kuşkum olmadığı bu olayda, ateş açılmaya başladığında bulunduğum yer olan Taksim anıtının tek çıkış noktası olan ve onlarca devrimcinin emekçinin sıkışarak can verdiği Kazancı Yokuşu‘na sürüklendiğimde önümde bir kadının yere düştüğünü görünce hemen onu kollarından tutarak kaldırdım, bir de baktım ki o Neriman’dı. Her karşılaştığımızda bu anı hatırlatır, dostluk ve sevgiyle bakışırdık.
12 Eylül sonrası bu inançlı devrimci kadın İnsan Hakları Derneği’nin kuruluşu ve inşası sürecinin emekçisi oldu.
Umutlarımızın yeşerttiği renkaheng dünyanın 12 Eylül askeri darbesiyle karartılğında o karanlığa baş eğmeyen, dimdik ayakta duran devrimci bir kadını kaybettik.
Onu sevgiyle anıyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder